วันเสาร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556

จิตสาธารณะของผม

        หลายคนคงเข้าใจคำว่า"จิตอาสา"หรือ"จิตสาธารณะ"ซึ่งเป็นสิ่งที่สังคมต้องการมากในตอนนี้ว่าสำคัญมากเพียงไร แต่ไม่รู้ว่าเราจะเริ่มต้นทำอะไรที่ดูเป็นจิตสาธารณะหรือจิตอาสาดี ผมจึงขอนำเสนอการทำจิตอาสารูปแบบหนึ่งซึ่งเป็นวิธีง่ายๆและทำแล้วอิ่มใจด้วย
        ผมกับเพื่อนๆได้มีโอกาสไปทำความสะอาดบริเวณพระอุโบสถวัดปทุมวนารามราชวรวิหาร ซึ่งอยู่ใกล้ๆโรงเรียนของผม การเดินทางก็สะดวก ภายในวัดดูครึ้มไปด้วยต้นไม้ สถาปัตยกรรมสวยงามเรียบง่าย ดูเหมือนหย่อมความสงบเล็กๆท่ามกลางตึกสูงและความวุ่นวาย


                              มองไปทางไหนก็เจอห้าง...ผมชอบรูปนี้นะ(เพื่อนถ่าย555)
         เพื่อนผมก็ไปติดต่อขอทำความสะอาดแล้วก็ได้ไม้กวาดมา พวกเรากวาดกันไปเรื่อยๆ กวาดไปถ่ายรูปไป ผมก็รู้สึกดีที่ได้ทำความสะอาดสถานที่ที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนย่านสยามแสควร์ เศษใบไม้และดอกไม้ที่ร่วงลงมารวมกับเศษขยะที่ถูกทิ้งทำให้เรากวาดขยะได้เป็นกอง(ถึงแม้จะมีคนอื่นมากวาดก่อนแล้ว)















                                              กวาดจนเริ่มไม่มีอะไรจะกวาดแล้วครับ^_^
         เราใช้เวลากวาดกันไม่นานมากเพราะโดยรวมแล้วขยะไม่มากเท่าไหร่ แต่ความรู้สึกที่ดีนั้นสำหรับผมนั้นคิดว่าผมได้รับเต็มที่เลย ในวัดเป็นสถานที่สงบ พอได้มากวาดแล้วก็รู้สึกลืมเรื่องแย่ๆได้ชั่วขณะ จิตใจจดจ่อกับสิ่งที่ทำ และมีความสุขที่ได้ทำ


           ตัวอย่างการทำจิตอาสาที่ผมยกมานั้นผมคิดว่าเป็นสิ่งง่ายๆ เพียงแค่สละเวลาของตัวเองเพียงเล็กน้อยมาทำกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม ความจริงแล้วการทำความดีนั้นไม่จำเป็นต้องมาทำออกหน้า ไม่จำเป็นต้องทำแล้วต้องให้คนอื่นรู้ถึงจะดี เพราะเมื่อเรามีใจรักในการทำความดีจริงๆไม่ว่าจะเป็นความดีที่ดูเล็กน้อยหรือความดีที่มากมายยิ่งใหญ่ ความสุขใจและความอิ่มใจก็จะมาหาตัวผู้กระทำเสมอครับ.


สถานที่:วัดปทุมวนารามวรวิหาร วันที่:31พฤษภาคม พ.ศ.2556 เวลา:11:00-12:30น.












ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น